Vandaag zou ik het examenlokaal inlopen, mezelf kennende ontzettend gespannen. Met 3 verschillende pennen voor het geval de inkt van de één op is en de andere ook kuren vertoont. Tja je weet maar nooit. Mijn mede examenkandidaten en ik zouden welkom geheten worden, elkaar succes wensen en vervolgens het examen open slaan. Ik zou waarschijnlijk eerst een paar keer diep in en uitademen, mezelf goede moed in praten en dan net als de rest beginnen aan mijn eerste centraal examen ooit.
Kunst algemeen zou vandaag op de planning staan. Verder dan bedenken hoe het zou zijn geweest gaan we niet komen op deze 52e dag van de quarantaine. Ik heb vandaag gepicknickt met een vriendinnetje op een leuk pleintje in de zon. Dat is wel eventjes het tegenovergestelde van de situatie waar ik eigenlijk in zou moeten zitten.
Het zou af en toe zo lekker zijn om een schuldige van dit alles te kunnen aanwijzen, in plaats van een ontastbare ziekte die ons geen excuses zal maken. Maar we kunnen deze quarantaine ook zeker van de zonnige kant bekijken. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik merk zelf dat ik kleine dingen nu wel meer ga waarderen. Dat er een mogelijkheid was om te sporten in een zaal met leuke teamgenootjes en feestjes op het strand te houden. Lekker in de zon genieten van een koel drankje op het terras, of op bezoek gaan bij opa en oma.
Ik merk in deze tijd wie belangrijk voor me zijn en ontdek ook zeker veel over mezelf, hoe cliché dit ook mag klinken. Ook om mij heen zie ik mooie dingen gebeuren. In mijn straat wordt er een harp concert gegeven door mijn overbuurvrouw, terwijl er weer door een andere buurvrouw hapjes worden uitgedeeld. De rest van de straat zit in hun tuintje of staat op hun balkon te genieten en geeft een daverend applaus wanneer een nummer afgelopen is. Er is zoveel liefde over en weer en dat is mooi om te zien. Als we straks weer mogen staan en gaan waar we willen hoop ik dat we zo naar elkaar kunnen blijven omkijken en gaan genieten, onzettend gaan genieten van alle vrijheid die zich op dit moment nog even op zich laat wachten.